Dag 25 de finale

Zo dit is ons laatste verslag.

Vandaag de camper schoon gemaakt en de koffers ingepakt, we zijn er dus klaar voor om hem in te leveren.

Morgen nog even zo’n 18km rijden en de benzinetank voor de laatste keer bijvullen tot het gewenste niveau.

Daarna worden we naar het vliegveld gebracht door de verhuurder en vliegen we om 16:35 uur in 9,5 uur naar Amsterdam waar we zaterdag rond 11:00 uur hopen aan te komen.

Voor sommigen van jullie is het wellicht een hele opluchting niet meer dagelijks te worden lastig gevallen met mailtjes van mij.

En dan ook nog die ellenlange verhalen.

Ik hoop toch dat jullie het op prijs hebben gesteld.

Voor degenen die gereageerd hebben, hartelijk dank hiervoor.

Ohja en als je jezelf nu niet afmeldt in de E-Mail maak je bij onze evt. volgende reis waarschijnlijk weer deel uit van het lezers bestand.

Zojuist nog even lekker voor de laatste keer uit wezen eten met zijn vieren, wel met een taxi, want een half uur heen en terug lopen werd ons iets te gortig.

Hopelijk tot een volgende keer.

Dag 24

Het weer is gelukkig weer opgeknapt.

Vandaag met de stadsmetro naar de halte Waterfront in het centrum van Vancouver gereden, een rit van toch nog wel 3 kwartier. We moesten ook nog een keer overstappen omdat we in de verkeerde metro waren gestapt, gelukkig was Anneke wakker en konden we op station een er al uit en nog op de juiste lijn overstappen want die stopte hier ook.

Het centrum van Vancouver is eigenlijk een stad als vele anderen, druk, veel hoogbouw, maar er is ook een oudstukje binnenstad Gastown genaamd. Hier staat ook de beroemde stoomklok die ieder half uur stoom afblaast waarbij ik de begintonen van Vader Jacob meende te herkennen.

Ook lopen we op een gegeven moment door een straat waar het krioelt van de zwervers met al of niet een verslaving, we voelen ons hier niet echt veilig en zijn blij als we er weer weg zijn.

Hierna komen we in Chinatown terecht, alhoewel het lijkt of het westen van Canada helemaal al is overgenomen door de Chinezen. In de meeste winkels is het personeel Chinees en ook veel borden met aanduidingen zijn in het Chinees.

Op een gegeven moment zien we een muur met een opschrift dat hier een Chinees park achter ligt. Dit levert ons een verrassend mooi bezoek aan een Chinese tuin op cpl met Koikarpers en een paar Terracotta soldaten.

Nadat de dames weer gewinkeld hebben zijn we met de veerboot op hetzelfde dagkaartje van de metro naar de overkant van de baai gevaren naar de wijk Lonsdale, hier hebben Berrie en ik een paar niet zo lekkere speciale biertjes op een terras genuttigd

, terwijl de dames alweer aan net winkelen waren.

Hierna weer terug met de booten bij The Old Spaghetti Factory wezen eten. Lekker hoor en de soep vooraf en he ijs als toetje bleek bij het menu inbegrepen te zijn

We hebben overigens het plan ook gehad om een excursie Whale watching te boeken. Maar dit ging ons budget toch wat te boven, $340 PP vonden we iets te gortig.

Hierna nog even op zoek gegaan naar een liquor store omdat we geen bier meer in de camper hebben voor de laatste 2 avonden. Lastig hoor dat je bier niet in een normale supermarkt kunt kopen in Canada.

Hierna weer de metro terug genomen naar de eindhalte en daarna nog een kwartier lopen. Over lopen gesproken, vandaag hebben we volgens mijn Apple Watch toch 13,8 km gelopen en daarbij 18352 stappen gezet. Ik ben erg benieuwd of mijn analytische collega’s nog even gaan uitrekenen hoe groot de stappen zijn die ik heb gezet?

Gisteren geen foto’s gemaakt vandaag wel weer een paar.

Dag 23

Vandaag echt aan de laatste rit begonnen naar Vancouver.

Het is alweer zeer slecht weer helaas, jammer want we kunnen nu niet zien hoe mooi het hier naar alle waarschijnlijkheid is.

We staan 3 nachten op een camping in Burnaby wat bij Vancouver hoort.

Wat ons dan rest is Vancouver bezoeken, de camper van buiten en van binnen schoonmaken, de koffers pakken en de camper vrijdag inleveren.

Het apparaat heeft ons zonder noemenswaardige problemen, behalve kortstondig met een van de twee slide outs geen problemen opgeleverd.

Mag ook niet met zo’n ding van slechts 4 maanden oud en pas 9324 km op de teller. Hij staat nu op 16564 km, dus reken maar uit hoeveel we gereden hebben. Ik heb het geloof ik al eerder benoemd dat hij wel een slokje lust. 1L op 3,77Km.

Je zou er camper schaamte van kunnen krijgen. Maar gelukkig behoren wij niet tot de categorie milieudrammers . We hebben deze vakantie nl alweer heel goed kunnen ervaren hoe nutteloos het, mondiaal gezien, is hoe de Nederlandse klimaatdrammers ons alles door de strot duwen.

Onderweg zijn we ook nog even langs een praktijk van een chiropractor. Kees Halverhout geheten, gereden Anneke had dit vermoedelijk verre familielid op internet gevonden. Heel stoer is ze in de praktijk gaan vragen of hij aanwezig was. Helaas was dit niet het geval.

Daarna dus maar weer verder en hebben we ons eerst aangemeld bij de camping, om de tijd aan ons zelf te hebben, want de dames wilde nog graag naar een kleding outlet welke een zuster outlet van die in Roermond is.

Als we daar aankomen regent het nog steeds en helaas is deze outlet niet overdekt, dus in de stromende regen gaan we gezellig winkelen.

We scoren toch nog wat spullen en houden het daarna al snel voor gezien. Als we terugrijden naar de camping wat zo’n 25 km is, is de spits intussen begonnen en rijden we me het gevaarte over relatief smalle rijstroken door de stad, het is echt uitkijken met het drukke verkeer, ook moet je vaak van rijstrook wisselen door allerlei voor ons onlogische redenen. En dat is toch een dingetje hoor, want het apparaat heeft een ongelooflijke dode hoek, alhoewel de speciale spiegel’s daar wel bij helpen zodra je aan het vertekende beeld gewend bent geraakt. En gezegd mag worden dat de Canadezen zeer beleefde en geduldige verkeersdeelnemers zijn.

Als we dan eindelijk op de camping aankomen gaan we eerst de camper wassen bij de speciale camper-wasplaats, dan hebben we dat maar gehad, en hij is al lekker geweekt door de regen.

De komende dagen maar eens bedenken wat we nog kunnen gaan doen, in ieder geval een buskaart kopen.

Dag 22

Vanmorgen maar eens voor de eerste keer 3 kwartier uitgeslapen. Want het begint intussen al behoorlijk op werken te lijken dat vroege opstaan. Dus om 7:30 uur uit de veren.

We kunnen rustig aan doen vandaag, de geplande route is ongeveer 220 km maar we hebben besloten wat verder door te rijden om de laatste rit morgen wat korter te maken want de dames willen nog naar een outlet in Vancouver.

Het weer is vandaag een stuk beter, zelfs de zon komt er af en toe door maar ook wel wat verdwaalde spatjes.

Dus vandaag ruim 300 km te gaan. Onze RV brult de 6 baans berghellings wegen, meer dan 30 km lang op de Cruise control met 100 km/u naar boven, het kost hem totaal geen moeite de ruim 7000 kg de berg op te sleuren. Ook niet zo moeilijk met een 10 cilinder 6,8 liter benzine motor die 305Pk levert bij slechts 4250 toeren, dit voor de techneuten onder ons. Hij zou het ook makkelijk met 120 km/u kunnen, maar dan zouden we failliet gaan door het benzine verbruik, dus dat doen we maar niet.

Waarom deze wegen 6 baans zijn is ons overigens ook een compleet raadsel, we rijden hier bijna alleen nl.

Maar goed, terug naar de dag, onderweg nog even wezen tanken bij een Husky tankstation want we hebben nog wat kortingspasjes ter waarde van $20,00 die we kregen van onze camperverhuurder bij het ophalen van de camper. We moesten deze echter eerst via internet activeren, dit lukt slechts bij een exemplaar. Dus nu aan het einde van onze reis toch maar eens wat meer moeite doen, dus ik bellen met het nummer op de kaart. Krijg ik een dame aan de lijn, vermoedelijk werkend in een callcenter in Pakistan of India. Gloeiende gloeiende, zelfs het kaartnummer wat ik moest opnoemen heb ik 4 keer moeten herhalen, ze kon het verschil tussen one en three nog niet verstaan. en nee dat ligt niet aan mijn engels. Na een kwartier martelen door de telefoon, heb ik hem op handsfree gezet en ging de medewerker van het tankstation zich er gelukkig ook mee bemoeien, het werd een hilarische conversatie met afwisselend de medewerker en mijzelf, want iedere keer als hij iets zei moest ik dat bevestigen aan de dame vanwege de privacy. Toen kwam ze er achter dat mijn postcode niet bestond in Canada, 4 x uitgelegd dat dit een Nederlands was. Uiteindelijk heeft de pompbediende zijn eigen adres en telefoonnummer maar opgegeven om het probleem op te lossen.

Als dank hebben we hem de helft van onze korting maar als fooi gegeven.

We staan nu op een trailer trash camping op loopafstand van de Othello Tunnels vlak bij Hope. Hier is is de eerste Rambo film First Blood opgenomen in 1981.

Voor degene die het niet gelooft ff googelen.

Dus na aankomst de 1,5 km daar naar toe gewandeld dit werd beloond met een prachtig natuurgebied waarbij je door oude niet meer gebruikte aardedonkere spoorwegtunnels loopt en daartussen over bruggen over een snelstromende rivier met prachtige uitzichten.

Hierna hebben de dames weer eens Nederlands gekookt, gekookte aardappels met diverse groentes en .......een balletje gehakt. Ijs en koffie toe. Ook lekker na al die rijst en pasta gerechten ohja en gebakken aardappeltjes.

En nu aan het bier.

Morgen de laatste rit naar Vancouver, minder dan 200 km.

Maar we hebben daar ook nog een 3 tal dagen te goed.

Tot later.

Dag 21

Vandaag een kort ritje van zo’n 250 km voor de boeg door 2 nationale parken, nl Yoho NP en Glacier NP deze laatste niet te verwarren met zijn Amerikaanse naamgenoot waar we een aantal dagen geleden naar toe wilden en niet met de bus mee konden. We hebben vandaag ook een aantal wandelingen gepland.

Helaas regent het, weliswaar niet erg hard,maar een regen jasje is wel noodzakelijk.

Als we de Rogerspass overrijden en bij het info centrum stoppen voor koffie, blijken ze hier geen koffie te verkopen.

Ook zien we dat de trails die hier starten zijn afgesloten vanwege grizzly beren gevaar.

Daar hadden wij niet echt op gerekend, ook wel logisch aangezien wij ook nooit beren zien.

Daarom en vanwege het slechte weer besluiten we om de geplande wandelingen maar te schrappen uit ons programma. Als we verder rijden zien we een aanduiding van zgn Boardwalks dit zijn houten aangelegde wandelpaden, die zijn slechts een paar honderd meter lang, dus dat durven we wel aan zonder berenspray. We hebben er twee gelopen en dit was verrassend mooi, we liepen door een soort oer regenwoud met hele oude Red Cedar bomen. De bodem was hier bedekt met vele plantensoorten waar onder varens, ook dacht ik kloottefonias gezien te hebben .

Nergens onderweg dus koffie te krijgen, dus hebben we voor het eerst onderweg zelf maar koffie gezet op de ouderwetse manier door opschenken van kokend water uit de fluitketel op het filter, want het koffiezetapparaat heeft uiteraard 110v nodig. Uiteraard hebben we ook wel een aggregaat aan boord die we kunnen opstarten hiervoor, echter is dit een slecht plan aangezien we op het moment dat we dat ding starten en de uren teller dus gaat lopen wij $100 moeten aftikken bij de verhuurder.

Vinden we toch wat overdreven voor 4 koppen koffie. Als we in Revelstoke zijn bezoeken we het centrum i.p.v. De Meadows in the Sky Parkway waar je nu vanwege de vele laaghangende bewolking toch niets ziet. Er staan weer een groot aantal geparkeerde campers op speciale plekken langs de weg, wij kunnen er nog net tussen fileparkeren met ons 33’ campertje,uiteraard met aanwijzingen van Berrie. Want zomaar achteruit rijden is echt vragen om problemen.

Het centrum is echter geen fluit aan, het enige restaurant wat we zien is een Pizzeria. Pizza is een van mijn favoriete gerechten, dus gebruiken we hier de lunch.

Daarna nog een half uurtje naar de camping in Sicamouse, als we daar aankomen is de eerste vraag of ze hier Wifi hebben, want we zitten al 2 dagen met zijn vieren beperkt te internetten via de telcard, waarvan de 8Gb nu toch wel snel afneemt, zeker door dit soort ellenlange onzin verhalen en foto’s. Want zoals jullie zien weet ik zelfs van een dag waar niets te beleven viel een lang verhaal te maken.

De vrouw deelt ons mee dat als je in de Rocky Mountains wilt zijn je wss nergens Wifi zult vinden.

Ze verwijst ons echter door naar een camping in Salmon Arm waar ze wel Wifi hebben. Dus wij weer een half uur verder.

En idd hier hebben we wel, maar niet al te best Wifi.

Maar wees gerust, gelukkig kon dit ongelooflijk spannende verhaal toch weer worden geüpload.

Nog 2 dagen dan zijn we bij ons einddoel Vancouver, het weer blijft deze laatste dagen niet best als we de weer voorspellingen moeten geloven.

Maar wie weet valt het mee.

Dag 20

Vanmorgen als we de camping afrijden staat er een hert langs de weg gewoon in de stad. Die beesten zijn hier zo “niet schuw”, is dit wel goed Nederlands? Want tam zijn ze natuurlijk ook niet.

We rijden vandaag naar het stadje Golden in BC via Lake Louise en het nabijgelegen Lake Moraine via de mooie Bow Valley Parkway, als we bij Lake Louise aankomen na zo’n 35 km staan er al knipperende waarschuwingsborden met de mededeling dat alle parkeerplaatsen vol zijn bij Lake Louis en dat je met een shuttlebus mee moet.

Eigenwijs als we zijn rijden we toch door naar de parkeerplaats, het moet toch een eitje zijn om ons kleine autootje wel ergens tussen te drukken?

Op ieder kruising en afslag staan verkeersregelaars aanwijzigingen te geven. We worden gewoon doorverwezen naar de Parkeerplaats, dat gaat dus goed. Als we aankomen worden we net zo lang doorverwezen naar, niet een vrij plekje maar tot we weer op de terugweg zijn. Hierbij komen we ook langs de afslag naar Lake Moraine wat zo’n 10 km hiervandaan ligt. Echter de afslag is ook afgesloten vanwege dezelfde reden, geen parkeerplaatsen meer vrij. Het is toch onvoorstelbaar dat half september het hier nog zo druk is met toeristen en nog meer Chinezen, die lui gaat het tegenwoordig erg goed blijkbaar, ik overweeg dan ook toch maar eens wat minder bij AliexPress te bestellen . hier hadden we echt niet op gerekend. Een groot aantal toeristische attracties zijn hier al gesloten en zelfs sommige campings sluiten dit weekend hun poorten voor dit jaar. Onze camping van vandaag is er ook een van en is vanaf morgen ook dicht.

Er zijn dan ook maar 4 plaatsen bezet.

We besluiten de Lakes te laten voor wat ze zijn want Louise zijn we al een keer geweest en naar Lake Moraine rijdt geen shuttlebus. Uiteindelijk is het ook maar gewoon een plas water.

Omdat we nu toch wel tijd over hebben en het naar de camping maar 135 km is, besluiten we toch nog maar een stukje van de Icefield Parkway te gaan rijden. Naar Jasper is echter meer dan 400 km heen en weer, veel te ver dus, we rijden de 40 km naar Bow Lake en weer terug. We zijn dus weer terug bij Lake Louis en willen het toch nog een keer proberen of er nu wel plaats is. Helaas op de snelweg wordt al aangegeven dat er nog steeds geen parkeermogelijkheid is. Dus maar doorgereden richting de camping via Yoho Nat Park. Ook dit is een prachtige weg met veel natuurschoon. Helaas is het wel erg bewolkt en valt er af en toe wat lichte regen.

Langs de weg worden bezienswaardigheden aangegeven. We hebben ons goed ingelezen, maar toch niet goed genoeg blijkbaar want er staat een bord met de aanduiding Waptafalls die wij niet kennen. Wij eraf want die willen we zien. Het is ruim 10 km deze weg in.

Onder weg komen we nog langs een prachtige natuurlijk brug waar een stroomversnelling onderdoor gaat. Dus ook hier maar even een stop maken samen met een bus Chinezen, die lui hebben zelfs bussen met Chinese teksten erop. (Het mot toch niet gekker worden).

Als we dan doorrijden naar Waptafalls staan er borden met, verboden voor aanhangers, er wordt echter niet over RV’s of lengtes gesproken, dus gewoon door. Berrie rijdt, plots staat er kort voor een steile haarspeldbocht een bord waar we te snel langsrijden om het te kunnen lezen. Berrie stopt in de de bocht, ik loop terug om te zien wat er op het bord staat.

Er staat RV’s van meer dan 7’ Switch Back. Ik vertaal dat als terugschakelen of zouden ze bedoelen vrij vertaald wissel terug dan wel KEEROM . Wij zijn 32’ dus ik denk dat het met de automaat in de 1e versnelling moet kunnen.

Maar de versnelling heeft weinig met de bochten te maken natuurlijk. Ik neem het stuur over van Berrie en rij in de 1 naar boven tot de volgende bocht die nog scherper en steiler is dan de eerste. Zo scherp dat we er niet doorheen kunnen zonder eerst achteruit te steken. Ik krijg het dwingende advies van het reisgezelschap niet verder te rijden. Ook al omdat we geen idee hebben hoeveel van deze bochten er nog gaan volgen. Maar omdraaien is hier natuurlijk ook wel een dingetje.

Ik kan echter wel iets rechtdoor rijden in deze bocht dus na een paar keer achteruit steken met aanwijzingen van Berrie om niet tegen de bergwand te rijden en geduld van al het andere verkeer ben ik dan eindelijk omgedraaid dit tot grote opluchting van een ieder behalve van mij zelf, wat even later nog werd versterkt door een Amerikaan die ons had zien martelen die mij vroeg of ik niet verder durfde en mij vertelde dat deze moeilijke bocht ook de enige was geweest en daarna zou het een appeltje eitje zijn geweest en hij was er zelf ook al eens met zo’n lang lel omhoog gereden zei hij. Maar Amerikanen mogen ook wel graag bluffen natuurlijk.

Kortom dit lange verhaal doet verslag van ons bezoek aan een waterval die we nooit bereikt hebben.

Hierna zo hier en daar nog wat kleine bezienswaardige stopjes langs de Yoho river gemaakt.

Wel zitten we overigens al dagen het bis in te turen naar beren onderweg, overal worden we er oor gewaarschuwd om ze niet dood te rijden, geen eten open en onbeschermd achter te laten maar nooit hebben we een gezien. Maar de lezers van mijn eerdere reisverhalen weten inmiddels ook wel dat dit voor mij niet is weggelegd.

De beren hebben nog 3 reisdagen om het goed te maken.

Dag 19

Als we opstaan ga ik meestal als laatste naar het sanitair gebouw, vanmorgen dus ook. De rest van ons gezelschap bevindt zich daar al. Kom ik daar aan zit de deur op slot, ik begrijp er niets van, want de rest is wel binnen zover ik weet. Loop om het gebouw heen, misschien is er en andere deur. Niet dus. Nu moet ik behalve douchen ook nog een bruine trui breien wat echt niet kan wachten.

Dan hoor ik gepraat binnen en moet Anneke aan een jonge man vragen om haar naar buiten te laten. Blijkt die gozer tussen 6:00 en 8:00 uur ‘s morgens de toiletten en douches schoon te maken, vreemde tijd naar mijn mening. Heeft waarschijnlijk te maken met dat dit een resort is met veel vaste gasten die laat opstaan. Gelukkig mocht ik toch naar binnen na enig aandringen.

Als ik klaar ben en weer buiten kom blijkt het te regenen. Jammer want ook vandaag is weer een mooie route en het is zwaar bewolkt.

We rijden vandaag maar zo’n 130 km naar Banff. Onderweg maken we nog een wandeling naar de zgn Painted Pots. Hier kom je via een boswandeling van 2 km over een behoorlijk modderig pad waar overal planken en balken liggen om de vele modderpoelen te kunnen overbruggen. We zijn erg benieuwd wat we te zien gaan krijgen na dit avontuur. Onze schoenen zitten dan ook behoorlijk onder de modder. Als we dan aankomen bij deze Painted Pots blijken het niet meer dan 2 modderige bruine plassen te zijn die wij in Nederland in een slechte zomer dagelijks thuis voor de deur had liggen totdat de gemeente eindelijk de boomwortels uit de riolering had gehaald.

Hierna wilden we Marble Canyon bezoeken, helaas bleek deze niet bereikbaar en afgesloten vanwege wegwerkzaamheden.

Daarna maar door naar Banff in Alberta een van de populairste toeristische steden van Canada. Anneke en Alie willen hier graag winkelen omdat we tijdens onze motortour hier alleen door het centrum heen gereden zijn.

Ze hebben hier Speciale gratis RV parkeerplaatsen, prima geregeld dus. Er staan dan ook ongelooflijk veel campers geparkeerd. Als die vanavond allemaal nog een plaatsje moeten vinden dan vrees ik het ergste voorons want we hebben niets gereserveerd. We lopen naar het centrum en zien vele winkels zoals die in iedere stad zijn. Wat mij wel opvalt is de winkel met een opvallend naam die waarschijnlijk niet door een Canadees met Nederlnds roots is bedacht. Zie foto’s.

Anneke heeft hier ook via internet een bakker gevonden waar ze graag heen wil als dochter van een bakker. Als we deze gevonden hebben, nuttigen we hier meteen de lunch. Soep met een gegrilde sandwich. Ik neem er een glas koude melk bij, daar doen ze hier dan ijsblokjes bij in en niet een of twee maar het halve glas. Hierdoor was de half volle melk in een klap gereduceerd tot water met een wolkje melk.

Na dit (hoogtepunt ) nog even boodschappen doen want de proviand is alweer op. Nu moeten we echter alles naar de camper sjouwenwant met de RV kunnen en mogen we hier niet parkeren.

We krijgen bij de kassa wel een bonnetje wat recht geeft op 4 dollar cent korting per liter benzine bij de Shell.

Dus ff de Garmin op Shell ingesteld en maar weer tanken, inmiddels hebben we al zo’n 1744 liter verstookt. Dit is overigens de zuinigste camper van onze zes camperreizen. Hij verbruikt gemiddeld 1 liter op 3,8 km die vorigen zaten allemaal op zo’n 1 liter op 3,4 km. Die Amerikanen zijn dus toch wel met het milieu bezig, behalve die vent die gistermorgen zijn 8 cil Jeep bij het toiletgebouw stationair liet draaien tijdens het sch..ten nadat hij er eerst naar toe was gereden natuurlijk.

Hierna besluiten we een camping op te zoeken want de voorgenomen extra rit over de Icefield Parkway hebben we toch geen tijd meer voor na het uitgebreide shopping bezoek en we zijn bang dat we dan bij Lake louis geen campingplaats meer vinden. Dus gaan we op zeker en besluiten in Banff een camping te nemen.

Als we daar aankomen staan de campers 2 rijen dik opgesteld voor de ingang, oei we waren hier al een beetje bang voor gezien de vele campers op de Parkeerplaats in de stad. We sluiten aan in de rij, als we dan na zo’n 20 minuten bij de ingang zijn, krijgen we te horen dat de camping vol is. We kunnen wel een plaats op hun parkeerplaats krijgen zonder enige aansluiting op stroom.

Ik vertel de man dat dit een groot probleem is omdat ik een breathing machine heb die 110 volt nodig heeft. Er wordt overlegd en plots is er dan wel een plaatsje voor ons vrij.

We hebben een gigantisch grote plek met volgens de man bij de ingang het mooiste uitzicht. Deze camping is ongelooflijk groot met honderden plaatsen en die plaatsen zijn zo ruim dat er nog wel 4x zoveel campers bij kunnen. Zie foto’s.

Het koken werd vanavond weer verzorgd door Berrie met hulp van Alie. Het smaakte voortreffelijk, iets met kerrie, boontjes, paprika, uien en rijst. En wat ik dan zoal doe, helemaal niets behalve me de krampen typen aan dit verhaal.

Zo dit was weer het beknopte verslag van dag 19

Dag 18

Vandaag gaan we het prachtige Glacier Nat Park bezoeken.

Helaas mogen we de beroemde Going to the Sun route met onze camper niet rijden. Dus moeten we wat anders verzinnen, maar dat had ik al gedaan natuurlijk. Ik heb nl gewoon het reisplan van ons, van 6 jaar geleden gekopieerd, toen Alie en ik met mijn broer en schoonzus hier waren. We hebben toen een auto gehuurd voor een dag en het hele park op ons gemak kunnen doorrijden.

Dus dit plan hadden we nu ook weer, maar helaas dat ging niet door aangezien die autoverhuurder van toen er niet meer is. En een andere is er ook miet in de nabijheid.

Wat nu? Geen enkel probleem want er rijdt een gratis shuttle bus door he park.

Dus wij om 8:30 uur met de hele woongemeenschap op naar het park wat op slechts 8 km van de camping ligt.

Als we de verplichte foto bij het bord bij de ingang hebben gemaakt voor de verzameling van de door ons bezochte Nat Parken en we de hele handel hebben geparkeerd bij het bezoekerscentrum. Lopen we om 9:10 uur naar de shuttle bushalte, waar al 14 anderen mensen en Chinezen staan te wachten. Berrie had echter uitgevonden dat de bussen of 18 of slechts 12 personen kunnen vervoeren. De bus van 9:00 uur was net vertrokken, en de volgende bus zou er een voor 12 personen zijn. En omdat de heer Bartjens ons geleerd heeft dat 14 + 4 nog steeds 18 is, gaan wij hier niet in passen. De Parkmedewerker verteld ons dat we moeten wachten tot 10:30 uur voor we mee kunnen, aangezien het ook de bedoeling is dat je zo af en toe uitstapt om wat te bekijken en dan een volgende bus verder of terug neemt. Hebben wij onze wiskunde knobbels hierop los gelaten en geconstateerd dat deze dag volgens de door ons gehanteerde formules zou bestaan uit 1,35345 afgerond op 2 decimalendus 1,4 uur in de bus zitten en naar verwachting 8,45 uur bij de bushaltes staan wachten.

We hebben daarom het besluit genomen terug te keren naar de camping en ons geld voor komende nacht terug te vragen en alvast een dag eerde aan de reis van morgen te beginnen.

De camping baas is inderdaad bereid ons $45 van de betaalde $56 terug te storten op mijn creditcard. Dat is mooi dus, alhoewel na controle op de bankapp vanavond blijkt dat het nog niet is teruggestort. Maar dat zal wel kloppen want afschrijven gaat nu eenmaal altijd sneller dan bijschrijven bij onze onmisbare nat. banken.

Dus we vangen een dag eerder aan met de reis naar Canada.

Maar ook dat levert weer de nodige problemen op want onze proviand voorraad is zoals jullie al eerder konden lezen afgestemd op nog een dag langer verblijf in de USA.

En we mogen naar Canada geen vlees, zuivel, groente, honing etc mee de grens overnemen. En we hebben nog appels, druiven, bananen, kipfilet, honing en 3 liter melk.

Gelukkig mag het bier wel mee.

Weggooien maar dan? No way, ons dutchies bint zunnig, dus voor we de grens oversteken gooien we de benzinetank nog overvol, want ook die is hier in de USA een stuk goedkoper, zo vol dat Berrie na het tanken zijn handen moet gaan wassen en wij daarna nog een uur in de benzinelucht zitten en de winst ook weg is denk ik.

We besluiten onze voorraden hier maar op te eten en te drinken, Alie ziet het echter niet zitten om 4 kipfiles te gaan bakken om 11:00 uur ‘s morgens en deze dan ook nog op te eten. Dus houden we het bij bananen, appels, druiven yoghurt en melk. Het ijs de kaas, de honing en de kipfilet gaan we de gok wel mee nemen.

Als we met een volgevreten gevoel richting grens rijden, ik ben dat gevoel gewend dus merk het niet, zit daar een hele vriendelijke Canadese douane beambte die helemaal nergens naar vraagt behalve welk land we het mooiste vinden.

Terug in Canada is het ook weer wennen aan de snelheidsborden, bij 50 in de USA rij je dus 80 op de teller, maar hier is 50 ook 50 op de teller, vooral bij scherpe bochten is de juiste interpretatie toch wel belangrijk.

We rijden ook weer een stuk voor ons bekende route van onze motorreis en goede maar ook en paar slechte herinneringen komen boven.

Ook bezoeken we Fort Steel wat eigenlijk geen Fort maar een authentiek goudzoekers dorp is uit einde 19e eeuw waar. vroeger 5000 mensen woonden. Erg leuk om te zien hoe mensen hier vroeger leefden en werkten.

Het was de bedoeling om in Banff te overnachten, maar omdat we nu een dag hebben gewonnen besluiten we al in Radium Hot Springs te overnachten. We staan daar nu op een zeer luxe prachtige camping/Resort en gaan pas morgen naar Banff en kunnen nu toch nog onverwacht i.i.g een deel van de Icefield Parkway heen en weer gaan rijden welke eigenlijk niet op het programma stond omdat we die ook al eerder gereden hebben.

Kortom het gaatgoed met ons

Ohja en bedankt dat jullie mijn ernstige kritiek van gisteren ter harte hebben genomen, de statistieken zien er al weer veel beter uit. Ga zo door