Vandaag gaan we het prachtige Glacier Nat Park bezoeken.

Helaas mogen we de beroemde Going to the Sun route met onze camper niet rijden. Dus moeten we wat anders verzinnen, maar dat had ik al gedaan natuurlijk. Ik heb nl gewoon het reisplan van ons, van 6 jaar geleden gekopieerd, toen Alie en ik met mijn broer en schoonzus hier waren. We hebben toen een auto gehuurd voor een dag en het hele park op ons gemak kunnen doorrijden.

Dus dit plan hadden we nu ook weer, maar helaas dat ging niet door aangezien die autoverhuurder van toen er niet meer is. En een andere is er ook miet in de nabijheid.

Wat nu? Geen enkel probleem want er rijdt een gratis shuttle bus door he park.

Dus wij om 8:30 uur met de hele woongemeenschap op naar het park wat op slechts 8 km van de camping ligt.

Als we de verplichte foto bij het bord bij de ingang hebben gemaakt voor de verzameling van de door ons bezochte Nat Parken en we de hele handel hebben geparkeerd bij het bezoekerscentrum. Lopen we om 9:10 uur naar de shuttle bushalte, waar al 14 anderen mensen en Chinezen staan te wachten. Berrie had echter uitgevonden dat de bussen of 18 of slechts 12 personen kunnen vervoeren. De bus van 9:00 uur was net vertrokken, en de volgende bus zou er een voor 12 personen zijn. En omdat de heer Bartjens ons geleerd heeft dat 14 + 4 nog steeds 18 is, gaan wij hier niet in passen. De Parkmedewerker verteld ons dat we moeten wachten tot 10:30 uur voor we mee kunnen, aangezien het ook de bedoeling is dat je zo af en toe uitstapt om wat te bekijken en dan een volgende bus verder of terug neemt. Hebben wij onze wiskunde knobbels hierop los gelaten en geconstateerd dat deze dag volgens de door ons gehanteerde formules zou bestaan uit 1,35345 afgerond op 2 decimalendus 1,4 uur in de bus zitten en naar verwachting 8,45 uur bij de bushaltes staan wachten.

We hebben daarom het besluit genomen terug te keren naar de camping en ons geld voor komende nacht terug te vragen en alvast een dag eerde aan de reis van morgen te beginnen.

De camping baas is inderdaad bereid ons $45 van de betaalde $56 terug te storten op mijn creditcard. Dat is mooi dus, alhoewel na controle op de bankapp vanavond blijkt dat het nog niet is teruggestort. Maar dat zal wel kloppen want afschrijven gaat nu eenmaal altijd sneller dan bijschrijven bij onze onmisbare nat. banken.

Dus we vangen een dag eerder aan met de reis naar Canada.

Maar ook dat levert weer de nodige problemen op want onze proviand voorraad is zoals jullie al eerder konden lezen afgestemd op nog een dag langer verblijf in de USA.

En we mogen naar Canada geen vlees, zuivel, groente, honing etc mee de grens overnemen. En we hebben nog appels, druiven, bananen, kipfilet, honing en 3 liter melk.

Gelukkig mag het bier wel mee.

Weggooien maar dan? No way, ons dutchies bint zunnig, dus voor we de grens oversteken gooien we de benzinetank nog overvol, want ook die is hier in de USA een stuk goedkoper, zo vol dat Berrie na het tanken zijn handen moet gaan wassen en wij daarna nog een uur in de benzinelucht zitten en de winst ook weg is denk ik.

We besluiten onze voorraden hier maar op te eten en te drinken, Alie ziet het echter niet zitten om 4 kipfiles te gaan bakken om 11:00 uur ‘s morgens en deze dan ook nog op te eten. Dus houden we het bij bananen, appels, druiven yoghurt en melk. Het ijs de kaas, de honing en de kipfilet gaan we de gok wel mee nemen.

Als we met een volgevreten gevoel richting grens rijden, ik ben dat gevoel gewend dus merk het niet, zit daar een hele vriendelijke Canadese douane beambte die helemaal nergens naar vraagt behalve welk land we het mooiste vinden.

Terug in Canada is het ook weer wennen aan de snelheidsborden, bij 50 in de USA rij je dus 80 op de teller, maar hier is 50 ook 50 op de teller, vooral bij scherpe bochten is de juiste interpretatie toch wel belangrijk.

We rijden ook weer een stuk voor ons bekende route van onze motorreis en goede maar ook en paar slechte herinneringen komen boven.

Ook bezoeken we Fort Steel wat eigenlijk geen Fort maar een authentiek goudzoekers dorp is uit einde 19e eeuw waar. vroeger 5000 mensen woonden. Erg leuk om te zien hoe mensen hier vroeger leefden en werkten.

Het was de bedoeling om in Banff te overnachten, maar omdat we nu een dag hebben gewonnen besluiten we al in Radium Hot Springs te overnachten. We staan daar nu op een zeer luxe prachtige camping/Resort en gaan pas morgen naar Banff en kunnen nu toch nog onverwacht i.i.g een deel van de Icefield Parkway heen en weer gaan rijden welke eigenlijk niet op het programma stond omdat we die ook al eerder gereden hebben.

Kortom het gaatgoed met ons

Ohja en bedankt dat jullie mijn ernstige kritiek van gisteren ter harte hebben genomen, de statistieken zien er al weer veel beter uit. Ga zo door