Ok daar zijn we weer, vanwege het ontbreken van Wifi en het niet werken van onze Canadese telefoonkaart dit ongelooflijk spannende verhaal nu pas

gepubliceerd.

Vanmorgen was Alie om 5:30 uur wakker en ging als eerste douchen in de motelkamer zoals gisteren besproken.

Hierdoor werden wij uiteraard ook wakker en als wat oudere jongere moet je dan maken dat je op het toilet komt natuurlijk. Als ik uit bed stap zie ik Anneke ook naast het bed staan turen op haar telefoon en zij zegt verbaasd HET IS PAS 5:30 uur !! waarom is Alie nu al douchen? We zouden nl net als alle andere dagen pas om 6:45 uur opstaan.

Ondanks het vroege tijdtip valt bij mij direct de quarter dollar. Gisteren zijn we nl een tijdzone gepasseerd waardoor de tijd een uur is teruggezet. Onze telefoons passen dit automatisch aan maar een apparaat op mijn nachtkastje niet. Alie is dus ruim een uur te vroeg op. Dat is op zichzelf niet erg, maar dat ik daardoor ook een uur te vroeg wakker ben is onvergeeflijk natuurlijk.

De lampjes in de camper geven aan dat de zwart water tank (toilet) vol is. We komen er dan achter dat er in de aansluiting iets verkeerd om moet zitten, aangezien het grijze water inmiddels in de douchebak staat en deze lampjes nog steeds op bijna leeg staan. Ik kan echter niet vinden hoe en waar dat zich bevindt. In ieder geval beide tanks toch maar geleegd.

Maar goed uiteindelijk toch ook weer vertrokken voor de rit van vandaag, die zo’n 450 km lang is.

Het is zoals we al verwachten een eentonig landschap met voornamelijk boerderijen, gigantische akkers met voornamelijk mais en sojabonen en graansilo installaties. Op een bepaald moment is er een vertraging vanwege het transport van 3 ongelooflijk lange wieken van een energie windmolen die de bocht door moeten.

We besluiten hier dan koffie te gaan drinken, na 3 keer het terrein rond te hebben gereden hebben we eindelijk een P plek gevonden voor ons mobiele huisje. Is echt niet altijd even makkelijk om te voorkomen dat je een drive thru afhaal loket inrijd waar je nooit meer uitkomt.

En verder maar weer naar het plaatsje Pipestone waar een National Monument met dezelfde naam is. Dit is een heilige plek waar de native people sinds mensenheugenis hun Pipestone delven waar de vredespijpen van gemaakt worden.

Eerst krijgen we een film te zien over de geschiedenis hiervan en de poging van de overheid om de Indiaanse cultuur totaal uit te roeien. Omdat dit mislukt is, wordt er tot op de dag van vandaag nog steeds met ouderwetse gereedschappen met de hand gegraven naar deze bijzondere rode steen, die redelijk makkelijk is te bewerken.

We maken ook een mooie wandeling door het heilige stuk grond waar op meerdere plaatsen de resten van deze zoektochten te zien zijn.

Hierna nog zo’n 250 km te gaan, het landschap wordt langzaam wat glooiender en in het landschap verschijnen steeds meer Angus runderen, maar de wegen blijven kaarsrecht en onafzienbaar.

Als we rond 18:00 uur op onze geplande camping aankomen blijken er nog slechts 4 plekjes beschikbaar te zijn.

We krijgen volgens de receptie dame het mooiste plekje van de camping pal aan de Missouri river. Wat echter nog mooier is, is de prijs die we moeten betalen voor een nacht $18, de dame vraagt dan of we nog een of andere kortingskaart of pas hebben. Ik noem mijn hele riedel op incl mijn defensiepas.

Maar onze parkenpas blijkt een korting van 50% op te leveren.

Dus we staan hier voor slechts $9 incl stroom. Normaal is dat minstens 5x zoveel.

Ik stel daarom direct aan de rest van het gezelschap voor, helemaal niet meer verder te rijden en de vakantie hier verder af te maken. Dit voorstel wordt echter ook direct verworpen.

Berrie besluit vanavond te koken, dit is na 63 jaar vriendschap de eerste keer dat deze zo op de proef zal worden gesteld. Het is iets met Rijst, Spinazie en Ham.

Het smaakt wonderwel prima. Ongelooflijk dat iemand die 8 jaar geleden nog geen water kon koken, dit nu maakt.

Het smaakte prima.

Hopelijk hebben we morgen wel internet