Na alweer een rustige maar inmiddels wel wat koudere nacht, vanmorgen ook weer op tijd vertrokken ondanks dat we vandaag maar 200 km hoeven te rijden. Maar we hebben een vol programma. En om 11:00 uur hebben we afgesproken met neef Julian en Cherri op de voormalige boerderij van zijn ouders waar nu zijn dochter Ashley woont.

Maar we starten de route eerst door een km of 5 terug te rijden naar een indianen reservaat om daar te gaan tanken, dat scheelt nl 18 $ct per liter, en als je ruim 100 liter moet tanken, want het campertje loopt 1 op 3,5, telt dat lekker aan. Deze tip kregen we van de campingbeheerder. De indianen zijn nl vrijgesteld van salestaxin Canada. Je mag ze overigens nooit indianen noemen het zijn native people.

Hierna eerst maar naar Quimet Canyon 50 km rijden voor een fraai uitzicht, maar als je zoals ons al vele andere fraaie canyons gezien hebt, stelt deze niet zo veel meer voor. We beseffen ook dat we verwend zijn en nergens meer echt van onder de indruk lijken te raken.

Na dit uitzicht nog maar een keer zo’n 50 km via de Terry Fox Memorial Highway naar het monument wat voor deze jongeman in 1982 is opgericht nadat hij in 1980, met een kunstbeen omdat zijn eigen been was afgezet vanwege kanker. Begonnen is aan een Marathon of Hope van de oost naar de westkust van Canada, na 4000 km moest hij echter opgeven hier bij Thunder Bay omdat de kanker dit keer in zijn longen was teruggekeerd. Zijn doel was om 24 miljoen dollar (1 dollar van iedere Canadees) op te halen voor de strijd tegen deze rotziekte. Ondanks zijn gedwongen opgave is dat gelukt.

Voor de geïnteresseerden,er is ook een film/documentaire van deze prestatie gemaakt en ooit op Nederlands tv uitgezonden. Op Youtube is deze ook te vinden.

Na dit alles rijden we naar de boerderij, 15 min over tijd om 11:15 uur komen we daar aan. Ook hier weer een hartelijk weerzien met de hele familie. Om 13:00 uur nemen we echter al weer afscheid en rijden we via de mooie Kakabeka Falls naar Old Fort William. Dit Fort wat als een tradingpost dienst heeft gedaan in de tijd van de trappers en indianen. Hier worden kano’s gemaakt van berken schors en bonthuiden van alle mogelijke inheemse dieren verhandeld. We nemen daar een rondleiding onder leiding van een gids. Dit alles was erg interessant en leerzaam.

Bij het Fort is ook een camping waar we nu uiteraard staan.

Morgen hebben we weer een lange rit voor de boeg en zullen we Canada voorlopig verlaten en de grens met de USA oversteken als we binnen mogen tenminste. De koelkast is daarom ook zo goed als leeg, want veel levensmiddelen mogen we niet meenemen de grens over.

Ohja en morgen is Richard onze zoon jarig, hij wordt alweer 32 jaar, 22 jaar geleden was hij hier ook met ons.

Richard van harte gefeliciteerd met jouw verjaardag.

Jammer dat we er niet bij kunnen zijn.

See you all